නු පූදා මිය ඇදුණ
ළදල්ලකි සෙනේහය
ඒ නමුදු මුදු සුවඳ
හිත පුරා ගලා යන...
ගව් ගනන් දුර ඇදෙන
අතීතෙක නොවන මුදු
දෑත දිගු නැති ඉමේ
සරා සඳ එළිය නුඹ...
අමාවක අහසකට
හීන් තරු එළි කුමට
හීන් තරු එළි කුමට
විඩෙන් විඩ එළිය දෙන
කදෝපැණි එළිය නුඹ ...
දෑත දිගුකර යළිත්
ඈතටම පිය මනින
සුමුදු රළ පෙළ නුඹය
සිතිජයේ සැඟව යන...
හිතක නැති උණුහුමට
තවත් ගී වැල් කුමට
යළිත් දුටුවොත් දිනෙක
සිනාසෙනවා මිසක... !!!