Tuesday 26 April 2011

සරදියෙල් සහ මල් පැළ


හා හාපුරා කියා කුලී නිවසක ජීවත්වීමට සිදුවූයේ මීට හරියටම තෙවසරකට කලිනි. ඒ රැකියාවට ආයුබෝවන් කියා වැලි කතරට පැමිනීමෙන් පසුය. අපි ජීවත් වූ නිවසේ ඉහත මාලයේ ගෙවල් හතරකුත්, පහත මාලයේ ගෙවල් හතරකුත් වෙයි. ඉන් දෙකක් පමනක් විශාලත්වයෙන් වැඩි අතර අනෙක්වා සම ප්‍රමානය. මේ ඒ පිළිබඳ සටහනයි.

පිවිසෙන තැනම වූ නිවසේ වූයේ ශ්‍රී ලාංකික යුවලකි. එකළ අපේ සුරතලිය වූයේ ඔවුන්ගේ දයාබර දියනිය නෙතු ය. ඈ එවකට අවුරුදු තුනහාමාරක් පමන වයසේ , වචනයේ පරිසමාර්ථයෙන්ම දඟකාරියකි.
නෙතූ දඟ වැඩ කරේ තනිවම නොවේ. යාබද අනෙක් නිවසේ ඉන්දියානු දරුවා සමඟය. ඔහු නමින් මොහොමඩ්ය. වයස අවුරුදු දෙකහාමාරකි.
විශේශත්වය වන්නේ මේ කුඩා දරුවාට තනිවම "you tube " හසුරුවා තමා කැමති කාටූන බලා ගැනීමට හපනෙකු වීමයි. ඔහු එවකට ඉංග්‍රීසි හෝඩිය තබා ඔහුගේ මව් බස වන මලයාලම් හෝඩියවත් නොදත් බවට මට සහතිකය. ඔහු " tom &  jerry, pingu, bugs bunny "යන කාටුන් නම් වල වචන සංකේතාත්මකව මතක තබාගෙන ඉන්නට ඇත.

නෙතු වාගේම මොහොමඩ්ද දවසින් අඩකටත් වඩා ගත කළේ අප නිවසේය. එකල මගේ ප්‍රියතම විනෝදාංශය වූයේ මේ දෙදෙනා සෙල්ලම් කරන අයුරු බලා සිටීමය. සෙල්ලම් කරන අතර වාරයේ මොහොමඩ් නෙතුගෙන් කිහිපවාරක්ම ගුටි කෑම අනිවාර්‍යයෙන්ම සිදුවන දෙයකි. ඒ ඔහු කියන දේ නොකරන නිසාමය. කියන දේ නොකරන්නේ දඟ නිසා නොව, නෙතු ඉංග්‍රීසියෙන් කියනාදේ ඔහුට නොවැටහෙන නිසාය.  you stay here, නෙතු වෙන වැඩකට යයි. කාට  තේරෙනවද ඕවා. නෙතු ආපහු එනවිට මොහොමඩ් එතන නැත. ඉතින් හොඳවායින් පාරක් දෙකක් වදී. වැඩිහිටියෙකු අසල සිටීනම් එය කොලුවාගේ වාසනාවකි.

ටික දිනකින්ම නෙතූ අමුතුම භාශාවක් කතා කිරීමට පටන් ගත්තාය.  ඒ ඇගේ විනෝදයටය. ඈට මොහොමඩ්ගේ මලයාලම් වාගේ කතා කිරීමට ඇවැසි වන්නට ඇත.
"මෙයා කොහෙන්ද ඉතාලි භාශාව ඉගෙන ගත්තෙ? ඔයා කියා දුන්නාද?" දිනක් මොහොමඩ්ගේ අම්මා, නෙතූගේ අම්මාගෙන් අසා තිබුණි.
"නෑ එයා ඉතාලි භාශාව දන්නෙ නෑ."
" එහෙනම් ඔය කතා කරන්නෙ. ඒ ඔයාලගෙ රටේ භාශාව නෙමෙයි නේද? මම නෙතූගෙන් ඇහුවම ඔය භාශාව මොකක්ද කියලා එයා කිව්වනෙ ඉතාලි කියලා."

 නෙතූගේ දඟ වැඩ එතරම්ම ආදරණීයය...

අපි සිටි නිවසේ දිනක් කිසිවෙකු විසින් මල් පැල රාශියක්  හිටවා තිබිණි. එක එක ප්‍රමානයේ විවිධාකාර මල් පැළ  කොහෙන් ගෙන ආවාදැයි පුදුමය. ගෙනා තැනැත්තාට සාහෙන වියදමක් යන්නට ඇත.
 නොබෝ දිනකින්ම මල් පැළ වල අයිතිකාරයා හමුවිණි. ඔහු ඉහළ මාලයේ නිවසක වෙසෙන අරාබි ජාතිකයෙකි. ඒ ඔහුම බව අප දැන ගත්තේ ඔහු වතුර දමමින් සාත්තු කරනවා  සියැසින්ම දුටු නිසාය.
අපි මල් පැළ වවනවාට වඩා වෙනසක් ඇත. ඔහු දිනපතා වතුර දමන්නේ දහවල් දොළහත්, දෙකත් අතර කාලයේය.

ටික කලකට පසු දිනක් අපේ පොඩ්ඩී හදිසියේ අසනීප වී අප නගරයේ තිබුණු රෝහලට ගොස් මද්‍යම රාත්‍රියේ ආපසු එමින් සිටියෙමු. අප විසූ නිවසත මඳ දුරකින් පිහිටියේ එමීරයේ විශාලම පාසලකි. එහි මල් වැට අද්දර කිසිවෙකු මල් පැළ සිටුවයි.
 "කවුද මේ මහ රෑ මල් පැළ හිටවන්නේ.?" අපි වාහනයේ වේගය මඳක් බාල කලෙමු. ඒ අපේ මල් පැල ගොවියාය.
"මේ අර සරදියෙල් වගේ පොරක්නෙ". අපේ මහත්තයා ඔහුට උසස්ම නම්බු නාමයක් එවෙලේම දුන්නේය.
තියෙන තැන් වලින් හොරෙන් අරන් නැති අයට දෙනවා. තමන්ගෙ ලාබෙකට නෙවෙයි. සමාජ සේවෙට.
මා මෙහි ජීවත්වූ කාලයේ හමුවු චරිත අතරින් කිපයකි ඒ.

Wednesday 20 April 2011

පහුගිය දොහේ


අලුත් වෙන්න කාලෙ හරි. ලියන්න උදව් කරපු අයටත්, පහුගියටිකේ හොයලා බලපු අයටත් බොහොම පිං. පැත්තකට වෙලා ඉන්නකොට තමයි දැනෙන්නෙ අපි හම්බකරගත්තු යාළුවන්ගෙ අගේ. යාළුවො කියලා හිතාගෙන හිටපු මාළුවන්ගෙ කොරල පේන්නෙත් එතකොට.

  පහුගිය ටිකේම ගෙවල් හෙව්වා. අන්තිමේ හිතටයි, සාක්කුවටයි දෙකටම හරියන එකක් ලැබුණා. අවිචාර සමයක් වගේ. සතියක් විතර අන්තර්ජාලෙත් නැතුව හිටියා. කොටින්ම ලෝකෙම බලපු ක්‍රිකට් තරඟෙත් බලන්න බැරි උනා කියන්න ලැජ්ජාවෙ බැහැ.

ගෙවල් හොයනවා කියලා ආරංචි උනගමන් ඩීන් අයියා දුන්නු ඔත්තු වලටත් ගොඩක් පිං. දැන් නම් ටිකක් අතපය දිග හැරලා නිදහසේ ඉන්නවා. ඉස්සර අපි හිටියෙ දැං ඉන්නවට වඩා ඉඩකඩ ගොඩක් අඩු තැනක.

ප්‍රියන්ත අයියත් කීප වතාවෙ ඇහුවා මොකෝ හරී නොලියන්නේ කියලා.

 අපරාදෙ කියන්න බැහැ කතන්දර අයියා මට අවුරුද්දට සුභ පතලා තිබුණේ ගෙවල් කුලිය අඩුවේවා, හොඳ පුටු සෙටියක් ලැබේවා කියලා.
හැබැයි ඉතින් මම කලින් කිව්වා වගේ ඒ පාට දෙකේ පුටු නම් අයින් කරන්න උනා. අපේ කෙල්ල වතුර, කෑම පුටු උඩ හැලුවම පිරිසිඳු කරන්න හරි අමාරුයි. ඒ පුටු කවර "රෙදි"  නිසා. ඉතින්  මීට අවුරුද්දකට විතර කලින්ම පරණ සබන් කෑල්ලට යන්න කියන්න උනා.

යාන්තම් අවුරුද්දට කියලා කොකිස්, අතිරස , නාරං කැවුම් ටිකක් හදා ගත්තා. ඔච්චර තමයි ඉතින් හදන්න දන්නෙත්. ඒ අස්සෙ මතක් උනේ බුද්ධි මලයා මෙහෙ තියෙන ගාන වැඩිම සෙන්ට් ජාතියක් හෙව්වා. හාමිනේට තෑගි කරන්න වෙන්ටැ. හම්බ උනාදත් මන්දා, අහන්නත් බැරි උනා.

 තවත් ඔය හොයලා බලන හිතවතෙක් කාලෙකින් මොකුත් ලියලා නැහැ. හොයලා බැලුවම දෙදරු පියෙක් උනාලු. සුභ පැතුම් හොඳේ.

නිතර දෙවේලේ මටම මඩ ගහන කාංචන මලයාටත් මොනවා වෙලාද මන්දා. සමහර විට දොස්තර නෝනා බෙහෙතක් දීලා ඇති. හපොයි මේ මදෑ මඩ.

ඒ අස්සෙ මේ මාරයත් කරන වැඩ. මුං ඇට කිරිබත් මතක් කරලා, ඒ ගමන ආසාවට හදාගෙන කෑවා. හපොයි දෙයියනේ, දවල් වෙනකොටම පටන් ගත්තෙ නැතැයි නාහෙන් වතුර ගලන්නා වගේ. අර කවුද කිව්වා වගේ " හෙම්බිරිස්සාව හැදිලා සනීප උනහම මාර සනීපයක් දැනෙන්නෙ"
ඕං ඔහොමළු උනේ.
හෙව්ව බැලු කට්ටියට අයෙත් පාරක් බොහොම පිං...