නිවාඩු කාලේ- මා ගිය ගමනක්

ඔන්න කතරගම පැත්තෙන් ඇතුළු වෙලා යාල වනාන්තරේ හරහා අපි ගියෙ සිතුල්පව්ව විහාරස්ථානෙට. ඕන තරම් එහෙ ගිහින් තිබුණට මේ ගමන යද්දිම ආවා යාළුවො ටිකක්.  
 රූපය ක්ලික් කරලම පින්තූරෙ හොඳට බලන්නකො

අපි හිතුවෙ එයලා බය වෙලා කියලා, එහෙම පාටක් පෙනුණෙ නැහැ.ලොකු කට්ටියට කෙසේ වෙතත් පුංචි ඈයන්ට යන්න හදිසියක් තිබුණෙම නෑ.










බොහොම ආඩම්බරකාර විදිහට මෙයා නම් අපිට ගස්සගෙන ගියෙ,

තව ටික දුරක් යද්දි මුව රංචු  කිහිපයක්ම හමු උනා, කොහෙද ඉතින් එයාලා පින්තූර ගන්නවට කැමති උනේම නැහැනෙ.

ඔන්න ඉතින් ඔහොම ගිහින් ගිහින් විහාරස්ථානෙ කිට්ටුවටම ආවයි කියමුකො. එතන තියෙන පොලිස් මුර පොල ළඟ ලස්සන බැම්මක්. බොහොම මහන්සි වෙලා ගොඩ නඟපු බව පේනවා නේද?

මේ පූජා භූමියේ මත් පැන් බොන්න තියා , ළඟ තියා ගන්නවත් තහනම්. මේ මොකද කියලා අහපුවහම එතන රාජකාරි කරපු පොලිස් මහතැන්ලා කිව්වෙ, වන්දනා නඩ වල තියෙන බීම බෝතල  එයාලා ළඟ තියලා ගියහම ආරක්ශා කරලා දෙනවලු ආපහු එනකොට. මේ බැම්ම හැදුවෙ, එහෙම නීතියට අවනත නොවී, රාජකාරියට බාධා කරපු වන්දනා නඩ ළඟ තිබුණු බෝතල් වලින් ලු.

එකම ජාතියෙ බෝතල්, මේවයින් පේන්නෙ නම්  විස්කි, බැන්ඩි බොන අය එහෙ ගිහින් නැතුවද කොහෙද?නැත්නම්  ඒ වගේ ජාති ගෙනාපු අය රණ්ඩුවට ගිහින් නෑ. නීති ගරුකයිලු.

 අපි ළඟ නම් වතුර ඇරෙන්න, පැණි බීම බෝතලවත් තිබුණෙ නැහැ හොඳේ.

රහතන් වහන්සේලා දොළොස් දහසක්  වැඩහිටිය, අක්කර දොළොස් දහසක් පුරා පැතිරුණු පුද බිමක් මේ.
 බැමිණිතියාසායෙන් උන්වහන්සේලා දොළොස් දහසම අපවත් උනාලු.

 යසට හැදුණු දළුක් ගස්  ගාලක්.

කෘමි නාශකයක් විදිහට ඉස්සර පාවිච්චි කරල තියෙනවා. කුඹුරු වලට දළුක් කිරි ඉසිනවලු කෘමීන් පන්නන්න.

 මේ  විහාර ගේ

සිතුල් පව්ව පුද බිමේ තවත් කඳු මුදුනක් තියෙනවා , ඒතමයි කුඩා සිතුල් පව්ව. මේ පින්තූර ගත්තෙ කුඩා සිතුල්පව්වෙ ඉඳන්. අවට හරි ලස්සනට පේනවා. එතැනට නම්  වැඩිය කවුරුවත් යන්නෙ නැහැ. කන්ද වැඩි නිසා වෙන්න ඇති. ටිකක් දුර යද්දි අපිටත් බය හිතුනා. අලි හාමි කෙනෙක් ටිකකට කලින් ඉඳලා ගියා කියන්න පුලුවන් සළකුණු තිබුණා. අපෙත් ඉතින් වනන්තරේ ඉඳල ආපු ගති සිරිත් තාම තියෙන නිසා , කැලේ යන්න තියෙන ආසාවට ඔය අලි බෙට්ටක් දෙකක් තිබුණයි කියලා අපි නෙමෙයි හැරිල ආවෙ.හති නොබලා ගියා මුදුනටම.



ගමේ පන්සලේ තමන්ට හිතපු හොඳම දායකයා වෙච්චි අපේ වෙද සීයට සිතුල්පව්වෙ නායක හාමුදුරුවො ( මැටරඹ හේමරතන හිමි ) කවදත් සළකන නිසා එහෙ යන කවදත් අපිට දානෙ වේල ලැබෙනව උන්වහන්සෙගෙන්. උම්බලකඩවත් මිශ්‍ර නැති නිර්මාංශ.

ආගිය තොරතුරු කතාබහ කරන අතරෙදියි උන්වහන්සෙ කිව්වෙ එහෙට මත්පැන් ගේන අයට වෙනදේ.

මේ පුදබිමේ ඉන්නවා හස්තිරාජයෙක්. මිනිස්සුන්ට හිරිහැරයක් නෑ. හැමදාම ආවාස ගේ ළඟටම ඇවිත් නායක හාමුදුරුවො අතින්ම දෙන පළතුරු කාලා ආපහු කැලේට යනවා. හාමුදුරුවො නම දාලා තියෙන්නෙ ගැමුණු කියලා. මේ ගැමුණුට තියෙනවලු පුදුම ඉවක් මත්පැන් සොයා ගන්න. හමුදා මුරපොළේ සෙබළුන්ගෙ ඇස්වලටත් වැලි ගහලා බොහොම සීරුවට හංගාන ගේන බීම ජාති පුදුම ඉවකින් හොයාගෙන එනවලු. කැලෙන් එක පාරටම මතුවෙලා ඇවිත් වාහනේ බෝතල හංගලා තියෙන තැනින් එළියට අරන් හොඩෙන් බෝතලේ උස්සලා ගහනවලු වාහනේ වින්ඩ්ස්ක්‍රීන් එක කුඩු වෙන්නම.

එහෙමත් කරලා වාහනෙත් පෙරළලා දාලලු ආපහු කැලේට යන්නෙ. ඔන්න පරිස්සමින් හොඳේ, පස්සෙ කියන්න එපා නොකිව්වයි කියලා.

 මේ බලන්න පන්සලෙන් කෑම කන්න එන කට්ටිය සහයෝගෙන් කන හැටි. පුරුද්දක් විදිහට මේ ගෝන, මුව දෙපළත් හැමදාම එනවලු. නායක හාමුදුරුවො නම් කියන්නෙ රෑට කොටි හපුවත්  ආවාසගෙයි මිදුලටම එනව කියලා. පින් බිමක් නිසා වෙන්න ඇති අක්කර දොළොස් දහසක් පුරා පැතිරිච්චි මහ වනන්තරේක ඉන්න මනුස්ස කාටවත් , ඒ තිරිසනුන්ගෙන් හිරි හැරයක් නැහැලු.  හැබැයි අමධ්‍යප අයට විතරයි එහෙම.

මේ තියෙන්නෙ සියඹලා ගහක් . අවුරුදු එක්දහස් අටසීයක් පැරණි එකක්.


ඔන්න ඔහොමයි නිවාඩු කාලෙ එක ගමන් වාරයක් ගෙව්වෙ.