යළි ඇරඹුම

නිල් තණ පළස මත
මුදු පිණි බිඳිති විසිරුණ
මේ පිණිපළස මත
යළදු ඉපදුනි මගේ කව් සිත,,,,,,,,,,,


සියොතුන් සරණ විට
කොඳ මල් පිපෙන විට
ගංදෑල ඉවුර ඉම
පිපී සැණසුන
මුදු මෙලෙක් හිත,,,,,,,,,,,,,,, 


මුදු සුවඳ හමන විට
පාවී ඇවිත් ඉහිරුණ
හිත පතුල කොනිත්තන
මල් මතකයකි  නොමැකෙන,,,,,,,,,,,,


යළි  යා නොහැකි ඉම
තරුවක් වී සිනාසෙන
හීනෙන් හිත ගෑව
සුදු සඳුන් සුවඳමය,,,,,,,,,,,,,



ඉහිරි ගිය මුතු පොටෙහි
යළි ගෙතුම් ඇරඹුවෙමි
මගේ සිත් කොදෙව්වෙහි
රජ මැදුර සදන්නෙමි,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,